Fátima, sempre ve o lado bó das cousas e aconsella dar unha oportunidade, hai que escoitar aos demáis aínda que sexan raros.
O
monstro
O monstro
O
monstro que me encontrei onte, é moi peludo e non para de gruñir e gruñir…
Ben,
así son, supoño eu…
Este
monstro ten o corpo moi colorido, vamos, eu creo que se chama: Señor Colorín (////), así son súas as cores, máis ou menos... Ten os ollos negros e
verdes, moi raro era, ¿ou non?
Despois
tiña os pés de case dous metros, case, e non exaxero nada...
Eu estaba falando
con el e a xente mirábanos moi raro, (a min e a Colorín). E Colorin estaba moi
contento de poder falar comigo.
Eu creo
que nos fixemos amigos, non sei como pasou, pero creo que nos fixemos
amigos porque escoitei o que me contaba.
Non sei
por que pensan que os monstros son malos, pero o meu Colorín é moi manso.
Por
Fátima
Un monstro debaixo da cama
É bo ser valente e afronntar os problemas, pero non hai que esquecer que é mellor pedir axuda e consello.
Un día vin un monstro debaixo da
miña cama. Saquei o pé e antes de poñelo na alfombra, ruxíu:
-Agggrrrrrrrrrrr!
Volvín meter o pé na cama e non
ruxíu máis.
Non dixen nada a ningúen de este
suceso, porque pensei que se ían rir de min.
Ao día seguinte, pasou o mesmo, pero esta vez falei con el e fíxenme a súa amiga.
E resoltou ser moi
simpático.
Por Alba
