a Por Brais de la Iglesia
Era un día pola maña no que meu pai e mais eu foramos de paseo polo bosque. Ibamos collidos da man, de repente eu vin un árbol cortado e sen darme de conta, soltei a man do meu pai.
Eu cando me dei de conta, asusteime algo, daquela quedeime alí sentado esperando se me encontraba.
Dalí mais ou menos dez minutos, vin unha sombra que cada vez se acercaba máis.
Dalí mais ou menos dez minutos, vin unha sombra que cada vez se acercaba máis.
Era meu pai, cando me víu, colleume da man e marchamos de volta a casa.
