> por Alison Merola Calvete
O día 29 de maio de 2007, fomos a Lugo a visitar o Castro de Viladonga, de camiño visitamos a Serra de Meira.
Alí puidemos ver o nacemento do río Miño entre unhas rochas. O sitio chámase Pedregal de Irimia, no alto do monte, había viraventos e subimos ata alí. Primeiro fomos por un camiño de toxos. Ai! Como picaban, e despois seguimos polas rochas, ao principio non cansaba nada, pero despois cansaba moitísimo, porque as rochas eran xigantescas.
Andivemos uns cuarenta minutos para subir á cima do monte onde estaban os viraventos, enormes, altísimos, xigantes, non sei moito máis ca dosus atobuses de pe.
Comezou a orballar e baixamos con coidado porque esvarábamos nas rochas, varios rapaces levaron cuadas e meteron o pe nos buratos que había entre as pedras,,, e hobo que rescatalos, o profesor Antonio tamén subíu e demostrou que era capaz de subir ata o cumio, pero non chegou por ter que rscatar a perna de Miriam que quedou trabada.
Cando chegamos estábamos moi cansos pero pagou a pena.
Alí puidemos ver o nacemento do río Miño entre unhas rochas. O sitio chámase Pedregal de Irimia, no alto do monte, había viraventos e subimos ata alí. Primeiro fomos por un camiño de toxos. Ai! Como picaban, e despois seguimos polas rochas, ao principio non cansaba nada, pero despois cansaba moitísimo, porque as rochas eran xigantescas.
Andivemos uns cuarenta minutos para subir á cima do monte onde estaban os viraventos, enormes, altísimos, xigantes, non sei moito máis ca dosus atobuses de pe.
Comezou a orballar e baixamos con coidado porque esvarábamos nas rochas, varios rapaces levaron cuadas e meteron o pe nos buratos que había entre as pedras,,, e hobo que rescatalos, o profesor Antonio tamén subíu e demostrou que era capaz de subir ata o cumio, pero non chegou por ter que rscatar a perna de Miriam que quedou trabada.
Cando chegamos estábamos moi cansos pero pagou a pena.
